JARZĘBINA Na wygunie - pieśni z Kocudzy

1. A'u mojyj memy zieluno grusia 2:14
2. Po boru chodzila, borówejko była - J. Oleszek z córkami 1 :25
3.'Ubiroj sie nadobno Marysiu powoli 3:41
4. 'Oj wienku, wienku z zielunygo maju 4:29
5. Corno chmura wychodzi - W. Dycha 0:51
6. Dołem, dołem słunecko 'idzie 3:04
7. Cóz po kumorze puko 'i stuko 2:21
8. Zieleni sie trowka w rogu na cmentorzu 3:31
9. Przy zielunyj luce, przy slicnyj dolinie 2:29
10. Chodzili tem po niebie enieli 3:11
11. Pod Twój płoszcz sie 'uciekumy 3:29
12. Fto Maryje kocho, niech sie w Nij raduje 2:57
13. Cego sie mój Boże tak bardzo turbujes 3:12
14. Płaccie enieli, placcie duchy świete 5:54  

Zespół "Jarzębina" z Kocudzy powstał w 1990 r. Jego liderką jest Irena Krawiec, a w grupie śpiewają trzy pokolenia kobiet – mieszkanek Kocudzy III oraz sąsiednich Zdzisławic. "Jarzębina" kontynuuje tradycyjną kulturę śpiewaczą wsi Kocudza i okolicy (pogranicze powiatów janowskiego i biłgorajskiego), zarówno w jej wymiarze religijnym, jak i świeckim. Zespół z powodzeniem koncertuje, jak również bierze udział w teatralnych inscenizacjach dawnych obrzędów i zwyczajów, występuje w całym kraju i za granicą, ale także bardzo aktywnie uczestniczy w życiu społecznym i kulturalnym swojej wsi, gminy, powiatu oraz całego regionu. Ostatnio "Jarzębina" zdobyła popularność piosenką Ko-ko Euro spoko, ceniona jest jednak od lat przede wszystkim za stylowe i pełne wyrazu wykonania repertuaru tradycyjnego. Dowodem uznania są aż trzy najwyższe nagrody - Złote Baszty - na Festiwalu Kapel i Śpiewaków Ludowych w Kazimierzu Dolnym (2001, 2007, 2011), czy prestiżowa Nagroda im. Oskara Kolberga (2003) oraz częste zaproszenia na festiwale, koncerty solowe, a także (co rzadkie w przypadku wiejskich zespołów śpiewaczych) liczne grono wiernych słuchaczy w całej Polsce.

Źródłem bogatego repertuaru Zespołu jest głównie tradycja ustna, w tym przekazy rodzinne, wioskowe, jak również stare zapisy i nagrania archiwalne, tzw. zeszyty z tekstami religijnymi oraz druki ulotne i śpiewniki nabożne. W naturalny sposób śpiewaczki używają gwary kocudzkiej oraz dawnego języka muzycznego, od pokoleń przekazywanych w kręgu rodziny i wsi. Nawet dla najmłodszych członkiń grupy (urodzonych w II połowie lat 70-tych) są to najzupełniej oczywiste środki ekspresji i komunikacji. Kocudza stanowi i dziś wspólnotę o wyrazistej tożsamości i silnych więziach, w sposób zdecydowany wyróżniającą się w krajobrazie kulturowym regionu. Śpiewaczki z "Jarzębiny" są świadome własnej wartości i dumne ze swojej "małej ojczyzny", dlatego chętnie dzielą się swą sztuką i niematerialnym dziedzictwem - od lat uczą kocudzkiego stylu śpiewania i repertuaru, np. w 2006 r. współorganizowały Tabor w Kocudzy – tygodniową letnią szkołę lubelskiej muzyki tradycyjnej.

Punktem zwrotnym w historii "Jarzębiny" okazało się przedstawienie "Łostatni rózeniec", które premierę miało w 1995 r. i zyskało sobie poczesne miejsce w historii ludowego teatru obrzędowego. Wtedy Zespół rozpoczął współpracę z ośrodkami muzyki in crudo, zwłaszcza z warszawskim Stowarzyszeniem "Dom Tańca" (koncerty w ramach "Sceny Korzenie" oraz w cyklu Pozwól mi Twe męki śpiewać i Jest drabina do nieba 1995-2003), a potem także Scholą Teatru Węgajty, gdzie uczestniczył od 1998 r. w kilku, również międzynarodowych, projektach teatralno-muzycznych, a młoda kocudzka śpiewaczka Beata Oleszek przez wiele lat była też aktorką i śpiewaczką Scholi. Na Festiwalu "Pieśń Naszych Korzeni" w Jarosławiu zespół "Jarzębina" śpiewał we wspólnym koncercie z włoskim "Micrologusem". Uczestniczył ponadto w cyklach koncertów wielkopostnych, m.in. w dominikańskim Wielkopostnym Śpiewaniu w Lublinie, koncertach wielkopostnych Poznańskiego Domu Tańca, czy wrocławskiej Scholi Gregoriana Silesiensis. Śpiew "Jarzębiny" cenił sobie Henryk Mikołaj Górecki. Nagrania Zespołu znajdują się we wszystkich najważniejszych archiwach akademickich i radiowych, jak również w wielu zbiorach prywatnych. Niektóre z nich zostały opublikowane w antologiach muzyki tradycyjnej – wydawnictw In Crudo (trzy płyty) i Muzyka Odnaleziona. Zespół uczestniczył w wielu audycjach radiowych i telewizyjnych, poświęcone są mu trzy filmy dokumentalne zrealizowane dla TVP 2; śpiewaczki potrafiły się również odnaleźć w realizacjach związanych ze sztuką współczesną (projekt Anny Molskiej "Płaczki"). O "Jarzębinie" powstało też kilka prac licencjackich i magisterskich.

Bogactwo dorobku Zespołu (wymieniono tu tylko niektóre działania i osiągnięcia), jak i jego jakość, pozwalają określić go jako wybitny i uznać "Jarzębinę" za jednego z najważniejszych ambasadorów tradycyjnej kultury ludowej Roztocza i Lubelszczyzny. Skromnym tego przykładem niech będzie niniejsza, nagrana na żywo płyta, a w przyszłości (miejmy nadzieję) obszerne wydawnictwo o charakterze monograficznym.  

W koncertach / nagraniach zespołu "Jarzębina" wzięly udział:
Irena Krawiec - kierownik zespołu
Beata Oleszek - bębenek sitkowy (2)
Janina Oleszek
Janina Dyjach
Wladyslawa Dycha
Lucyna Jargiło
Monika Jargiło
Aleksandra Papierzańska 

wydawca: Konador 2013
nr kat. CDKR 025
nośnik: CD, digipack