Domenico Scarlatti Sonatas

1. Sonata in E minor K.98/L.325 - Allegrissimo
2. Sonata in E-flat major K.193/L.142 - Allegro (arr. D major)
3. Sonata in F minor K.466/L.118 - Andante moderato (arr. D minor)
4. Sonata in B minor K.377/L.263 - Alegrissimo
5. Sonata in D minor 'Pastorale' K.9/L.413 - Allegro (arr. E minor)
6. Sonata in G major K.169/L.331 - Allegro con spirito
7. Sonata in G major K.391/L.79 - Allegro
8. Sonata in E major K.380/L.23 - Andante commodo (arr. D major)
9. Sonata in F minor K.481/L.187 - Andante e cantabile (arr. D minor)
10. Sonata in A minor K.149/L.93 - Allegro
11. Sonata in A major K.208/L.238 - Adagio e cantabile
12. Sonata in A major K.208/L.238 - Adagio e cantabile (video)

Arkadiusz Krupa - obój
Michał Nagy - gitara

Pełne wirtuozerii i nowatorskich pomysłów harmonicznych sonaty klawesynowe Domenico Scarlattiego zapisały się w dziejach kultury europejskiej XVII i XVIII wieku jako przełomowe dla formy sonaty oraz  nowatorskie w grze na klawesynie. Koncepcja twórczej interpretacji jego dorobku kompozytorskiego narodziła się z faktu, że szczególny charakter jego sonatom nadaje wpływ ludowej muzyki iberyjskiej, a także znajomość przez kompozytora faktury gitarowej. Sam Scarlatti, chociaż najprawdopodobniej nigdy nie używał tego instrumentu, czerpał z jego brzmienia oraz właściwości.

Sonaty Scarlattiego można ująć jako fuzję stylu włoskiego - z dominującą kantyleną, i iberyjskiego –z koncertującym, samodzielnym i równoprawnym traktowaniem instrumentu akompaniującego. Z jednej strony śpiewna linia melodyczna przysparza kompozycjom popularności i owocuje licznymi aranżacjami utworów na instrumenty smyczkowe i dęte drewniane, z drugiej natomiast potraktowanie klawesynu już nie jako podstawy harmonicznej realizującej basso continuo, jak to zwykło być w praktyce w czasach Scarlattiego,  daje szerokie możliwości interpretacji sonat w ujęciu na gitarę. Takie też bardzo często znajdowały się w kręgu zainteresowań m.in. gitarzystów Leo Brouwera, Andrés Segovii, Carlosa Barbosy-Limy, czy Miguela Ablóniza. Interesujące, że wiele z tych sonat nie wymaga znacznych zmian fakturalnych, by wejść na stałe do literatury gitarowej, co może wskazywać na realne zainteresowanie Scarlattiego tym właśnie, wiodącym dla kultury hiszpańskiej, instrumentem.

Zawarta na płycie aranżacja 11 sonat na obój i gitarę w przygotowaniu oraz wykonaniu przez pierwszego oboistę orkiestry Sinfonia Varsovia  - Arkadiusza Krupę oraz gitarzystę, członka licznych międzynarodowych formacji - Michała Nagya, dodaje utworom świeżości, wydobywając nowe, współczesne oblicze sonat, prezentując je jako dzieła ponadczasowe.

wydawca: Agencja Artystyczna GAP 2016
format: CD, digipack